در این نوشته به ادامه راهکارهایی که از طریق آن ها میتوان به کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی کمک کرد، می پردازیم:
نکته چهارم: انتظارات و قوانین مشخصی تنظیم کنید
-کودکان دارای اختلال کم توجهی- بیش فعالی به قوانینی سازگار نیاز دارند که بتوانند آنها را درک کرده و از آنها پیروی کنند.یک مجموعه دستورالعمل های رفتاری را برای خانواده به صورت ساده و روشن تعیین کنید. این قوانین را بنویسید و آنها را در مکانی آویزان کنید که کودک شما بتواند آن ها را به راحتی بخواند.
-کودکان مبتلا به بیش فعالی به سیستم های سازمان یافته پاداش و تنبیه به طور ویژه پاسخ می دهند. به آن ها توضیح دهید که اگر قوانین را رعایت و یا نقض کنند چه پیامدهایی در انتظارشان است. به حرف هایتان پایبند باشید، برای هر کاری پاداش یا عواقبی درنظر بگیرید.
هنگامی که این قوانین را ایجاد می کنید ، به خاطر داشته باشید که این کودکان اغلب مورد انتقاد قرار میگیرند. مراقب رفتارهای خوب آن ها باشید و تحسینشان کنید. تعریف و تمجید به ویژه برای کودکانی که کم توجهی- بیش فعالی دارند بیش از حد اهمیت دارد، زیرا این کودکان معمولا نادیده گرفته می شوند.
لبخند زدن ، بازخورد های مثبت یا هر پاداش دیگری از طرف شما می تواند باعث افزایش توجه ، تمرکز و کنترل تکانه در کودک شود. با تمام تلاش، تمرکز خود را روی تعریف و تمجید از رفتار مناسب و تکمیل تکالیف کودکتان بگذارید و به همان اندازه نسبت به رفتارهای نامطلوب او کمتر واکنش نشان دهید.به فرزندتان به خاطر دستاوردهای کوچکی که ممکن است همان را در کودک دیگری بدیهی بدانید ، پاداش بدهید.
نکته پنجم:کمک کنید تا فرزندتان رژیم غذایی مناسبی داشته باشد
رژیم غذایی دلیل ایجاد اختلال کمبود توجه-بیش فعالی نیست ، اما تغذیه مناسب می تواند بر وضعیت روانی کودک شما تأثیر مثبت بگذارد که درنهایت بر رفتار او اثر گذار است. نظارت و اصلاح این مسئله که کودک شما ، چه موقع ،چه مقدار و چه چیزی می خورد، می تواند به کاهش علائم اختلال او کمک کند.
به همه ی کودکان غذاهای تازه ، زمان منظم سرو وعده های غذایی و اجتناب از غذاهای مضر و فست فود توصیه می شود. این اصول به ویژه برای کودکان مبتلا به این اختلال صادق است ، عدم کنترل تکانه و حواس پرتی در آن ها می تواند منجر به از دست دادن وعده های غذایی ، بی نظمی در غذا خوردن و پرخوری شود.
کودکان مبتلا به کم توجهی-بیش فعالی اغلب به نامنظم غذا خوردن معروفند. بدون هدایت والدین ، این کودکان ممکن است ساعت ها غذا نخورند و سپس با یک باره خوردن، به پرخوری بپردازند. نتیجه این الگو می تواند برای سلامتی جسمی و عاطفی کودک مخرب باشد.
با تعیین وعده های غذایی یا میان وعده های منظم برای کودک خود که فاصله آن بیش از سه ساعت نباشد ، از عادات غذایی ناسالم در کودک جلوگیری کنید. از نظر جسمی ، کودک مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی به مصرف منظم غذای سالم نیاز دارد و از نظر روانی نیازمند است که وعده های غذایی خود را طبق زمان برنامه ریزی شده ،سرو کند.
-از شر غذاهای مضر در خانه خلاص شوید.
-اگر از بیرون غذا سفارش میدهید ،غذاهای بسیار چرب یا شیرین را از برنامه تان حذف کنید.
-تبلیغات تلویزیونی حاوی مواد غذایی مضر را خاموش کنید.
-به کودک خود روزانه مکمل های ویتامینی و مواد معدنی بدهید.
نکته ششم : به فرزند خود بیاموزید که چگونه می تواند دوست پیدا کند
کودکان مبتلا به کم توجهی-بیش فعالی اغلب در تعاملات ساده ی اجتماعی مشکل دارند. آن ها ممکن است نشانه ها و پیام های اجتماعی را متوجه نشوند، بیش از حد صحبت کنند ، مرتباً صحبت را قطع کنند ، یا به عنوان یک پرخاشگر شناخته شوند. عدم بلوغ عاطفی نسبی آن ها می تواند آنان را در میان کودکان هم سن و سال خود انگشت نما کند و آنان را به انجام رفتارهای غیر دوستانه سوق دهد . با این حال فراموش نکنید که بسیاری از این کودکان فوق العاده باهوش و خلاق هستند و در نهایت متوجه می شوند که چگونه با دیگران کنار بیایند و افرادی را که به عنوان دوست مناسب نیستند، تشخیص دهند. علاوه بر این ، ویژگی های شخصیتی این کودکان که امکان دارد از نظر والدین و معلمان ناامید کننده باشد،ممکن است از نظر دوستان و همکلاسی هایشان جذاب و سرگرم کننده باشد.
-به کودک خود کمک کنید تا مهارت های اجتماعی اش را بهبود ببخشد.برای این کودکان یادگیری مهارت های اجتماعی و قوانین اجتماعی بسیار دشوار است. شما می توانید به کودک خود کمک کنید تا شنونده ی بهتری باشد، خواندن حالات چهره و زبان بدن افراد را بیاموزد و تعاملات روان تری با همسالانش داشته باشد.
-درمورد چالش ها و تغییراتی که کودک در اجتماع با آن ها مواجه خواهد شد به آرامی وصادقانه با او صحبت کنید.
-سناریوهای مختلف اجتماعی را با کودک خود بازی کنید. نقش ها را عوض کنید و سعی کنید اینکار را سرگرم کننده وجذاب جلوه دهید.
-مراقب باشید برای کودک خود همبازی هایی با مهارت های زبانی و جسمی مشابه انتخاب کنید.
-در ابتدا فقط یک یا دو دوست را به طور همزمان به خانه دعوت کنید. هنگام بازی آن ها را از نزدیک تماشا کنید و برای ضربات ، هل دادن و داد زدن های کودکتان،پیامدها و عواقبی را در نظر بگیرید.
-برای بازی کردن کودک وقت و مکان مشخص شده ای را اختصاص دهید و به رفتارهای مطلوبش در بازی پاداش بدهید.
ترجمه:فاطمه رنجبر
منبع:ADHD Parenting Tips
