تا به حال به عنوان مادر یا پدر با شرایطی مواجه شده اید که دیگر تحمل بد اخلاقی های کودکتان را نداشته باشید، هر کاری که می کنید آرام نمی شود؟ یا چنین سوال هایی به ذهن شما خطور کرده است که به عنوان مثال چرا کودکم بد اخلاق تر از بچه های دیگر است؟ یا وقتی اینقدر کودکتان بد اخلاقی می کند چه کار باید بکنید؟ والدین با انبوهی از درد دل ها و سوالات در مورد بداخلاقی های کودکشان صحبت می کنند. از اینکه چرا با هر تغییری سریع کلافه می شود، چرا همیشه عصبانی است، چرا کتک می زند و ده ها سوال شبیه به این ها.
قبل از شروع بحث این نکته را فراموش نکنیم که هر کودک منحصر به فرد است. همانطور که مادر ها توان و شخصیت های متفاوتی دارند، پدر ها با هم فرق دارند و شرایط موجود در خانه ها یکسان نیست، بچه ها هم با هم متفاوتند. پس توصیف شرایط واحد عملا امکان پذیر نیست. درست است که برخی ویژگی ها در بین کودکان به هم شباهت دارند ولی همیشه علت آن ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و این نیازمند توجه ویژه است.
همچنین بخوانید: آموزش خود مراقبتی
1. مرزها را زودتر تعیین کنید
سال‌های نوپا زمان بسیار خوبی برای شروع معرفی برخی از مرزها و انضباط است، زیرا این زمانی است که کودکان خردسال رفتارهای متفاوتی را آزمایش می‌کنند.در عین حال، از والدین خواسته می شود که به یاد داشته باشند که ‘مغز کودکان نوپا شما هنوز بسیار جوان است و ممکن است ارتباط بین رفتار و پیامدها را درک نکنند.’
2. قوانین خانواده خود را تنظیم کنید و به آنها پایبند باشید
وقتی صحبت از قوانین خانواده می شود، یک قانون خوب این است که «محکم اما منصف باشید». کودکان مرزهای خود را آزمایش خواهند کرد، بنابراین آماده باشید تا به عنوان خانواده به این قوانین متعهد باشید و سعی کنید ثابت قدم باشید. برای خانواده‌ها مهم است که قوانین خود را در مورد اینکه چه چیزی خوب است و چه چیزی خوب نیست، محدودیت‌ها کجاست و شما به عنوان والدین از نظر رفتار از فرزندانتان چه انتظاری دارید، معرفی کنند.
3. پیامدهای منفی را توضیح دهید
برای بچه‌ها مهم است که ببینند اگر کاری انجام دهند که از مرز خارج شود، عواقبی برای آن به همراه خواهد داشت. برخی از پیامدهای منفی مؤثری که والدین می توانند امتحان کنند عبارتند از «تایم اوت» کلاسیک و در عین حال مؤثر یا کاهش. وقتی صحبت از عواقب رفتار نامطلوب می شود، به قلب خود گوش دهید. شما فرزندتان را بهتر از هرکسی می شناسید.
4. از تقویت مثبت استفاده کنید
به همان اندازه که ایجاد پیامدهای منفی مهم است، استفاده از تقویت مثبت است.وقتی بچه‌ها را می‌بینید که واقعاً خوب رفتار می‌کنند، تحسین کنید: وقتی با خواهر کوچک یا برادر کوچک‌شان به شیوه‌ای دوست‌داشتنی صحبت می‌کنند، یا وقتی برای یکی از اعضای خانواده کار مهربانی می‌کنند».
5. توضیح دهید که رفتار بد چه احساسی در شما ایجاد می کند
ارتباط موثر کلید یک فرآیند انضباطی آرام است. کودکان نشانه‌های رفتاری خود را از والدین می‌گیرند، بنابراین الگوبرداری از رفتارهایی که در آن فریاد نمی‌زنید واقعاً قدرتمند است.سعی کنید برای فرزندتان توضیح دهید که رفتار او چه احساسی در شما ایجاد می کند. به عنوان مثال، ‘وقتی سر من فریاد می زنید، احساسات من را آزار می دهد یا غمگینم می کند.’سعی کنید احساسات خود را برای فرزندانتان توضیح دهید، حتی برای یک کودک کوچک، مثلاً چهار ساله، این چیزی است که آنها می‌فهمند.
6. زمان استراحت خود را محدود کنید
ما از روی شواهد می دانیم که تایم اوت می تواند مفید باشد، اما باید مناسب باشد و همچنین باید مرزهایی داشته باشد.در مورد مدت زمان استراحتی که کودک شما باید بگذراند شفاف باشید. سعی کنید زمان ها را بر اساس چیزی که فرزندتان می تواند درک کند، بسته به سن او تنظیم کنید. با اضافه کردن «من اینجا خواهم بود»، همیشه به فرزندتان اطمینان دهید که وقتی وقت استراحت او تمام شود، آنجا خواهید بود. همانطور که جولی تاکید می کند، هشدار دادن به کودکان یا استفاده از ترس به عنوان یک تاکتیک ترساندن مناسب نیست. آنها نیاز دارند حتی زمانی که تحت انضباط هستند احساس امنیت کنند.»
۷- از صدایی آرام، اما محکم استفاده کنید
استفاده از صدای عصبانی می تواند کودک شما را بترساند.عصبانی شدن همیشه نتیجه‌ای را که به دنبالش هستید به بار نمی‌آورد. به جای عصبانی شدن و عصبانی شدن از یک «نه» ساده و تکراری استفاده کنید. هم نوزادان خردسال و هم کودکان نوپا این را درک خواهند کرد.
8. در مورد تنبیه مؤثر، از کتک زدن خودداری کنید
کوبیدن یک روش انضباطی ناکارآمد در سطوح مختلف است. اول از همه، ‘مک زدن به کودکان یاد نمی دهد که چگونه رفتار کنند یا چگونه رفتار خود را کنترل کنند.همچنین این پیام را می‌فرستد که کتک زدن اشکالی ندارد، اما اینطور نیست. او نتیجه می‌گیرد، «مک زدن ممکن است به کودک آسیب برساند و حتی ممکن است به آسیب طولانی‌مدت کمک کند. به هر قیمتی شده از زدن به عنوان یک روش انضباطی خودداری کنید.»
9. انگیزه بدرفتاری را بیاموزید
اغلب اوقات بدرفتاری با دعوا و پرتاب اشیاء در اتاق همراه است، که آرامش را برای والدین چالش برانگیز می کند. پزشکان به والدین توصیه می‌کنند: «محکم باشید و چیزی مانند «این درست نیست» بگویید. ما چیزهایی را در خانواده‌مان نمی‌ریزیم.» مهم است که تلاش کنید و دلیل سوء رفتار فرزندتان را درک کنید. می‌توانید با پرسیدن این سؤال، فرزندتان را به برقراری ارتباط تشویق کنید:
در حال حاضر چه احساسی دارید؟
چرا شما ناراحت هستند؟
سعی کنید همه چیز را از آنجا باز کنید.
همچنین بخوانید: حل و فصل مسائل از طریق گوش کردن
10. از رفتارهای گاز گرفتن خودداری کنید
به والدین توصیه می شود ‘واقعاً ثابت قدم باشند و از رفتارهایی مانند گاز گرفتن جلوگیری کنند.’ همچنین می‌افزایند: «کودکان از هر چیزی که در اختیار دارند استفاده می‌کنند تا مرزهای قابل قبول و غیر قابل قبول را آزمایش کنند. همانطور که می دانیم گاز گرفتن از نظر اجتماعی قابل قبول نیست، بنابراین باید در مورد نه گفتن قاطع باشیم. ثابت و قاطع بودن برای کودکان مهم است، زیرا، ‘در دو سالگی، کودکان لزوماً بین رفتار نامطلوب و تنبیه ارتباط برقرار نمی کنند، بنابراین ما فقط باید بسیار واضح باشیم و پیام های بسیار ساده ای بفرستیم که ‘اشکال ندارد’.
وقتی نوبت به تنبیه فرزندانتان می رسد، ممکن است همه چیز به نظر برسد که از کنترل خارج می شوند. به عنوان یک والدین یا یک مراقب، مطمئن شوید که در هنگام وقوع چنین موقعیت‌هایی، شما کسی هستید که کنترل می‌کنید. کنترل یک موقعیت به این معنی نیست که شما به طور پرخاشگرانه راه خود را دیکته می کنید، بلکه به این معنی است که شما با خونسردی به عصبانیت فرزندتان واکنش نشان می دهید و سعی می کنید یک گفتگوی سالم را آغاز و تشویق کنید.
به یاد داشته باشید، این نیاز به صبر، همدلی و استحکام دارد. شما می توانید آن را انجام دهید!
